ANG MADALDAL NA PAGONG

Isang umagang maganda ang panahon na nagkita-kita sa tabing-sapaangmagkakaibigang si Pagong Daldal,, si Abuhing Gansa at si PutingGansa. Nagkuwentuhan sila,di nagtagal nagpaalam ang magkapatid na

gansa.“Isama

niyo naman ako sa

inyong tirahan sa kabilang ilog” pakiusap ni PagongDaldal.“E, paano ka naming maisasama ay wala kanamang pakpak at hindi kamakakalipad?” wika ni Abuhing Gansa.“Oonga,”wika ni Pagong Daldal na halatang lungkot na lungkot.

 

“Sandali may naisip ako,” wika

Puting Gansa. Maiisama ka naming

kung susunodka sa aking sasabihin.”“Salamat. Ipapangako kong

susunod ako sa ipag-

uutos ninyo,” wika ni PagongDaldal.Kumuha ng

patpat si Puting Gansa at saka ipinaliwanag ang dapat gawin niPagongDaldal.Kakagatin mo itong patpat sa gitna. Kakagatin namannaming ni Abuhing Gansaang magkabilang dulo at saka tayo lilipad.Kaya lamang, ito ang tatandaan mo. Huwag nahuwag ka magsasalita

kung hindi ay mahuhulog ka at lalapak sa lupa.“O, hala. Tayo na,

kagatin mo na ang patpat, kaibigang

Pagong,”wika ni PutingGansa.”

Tandaan mo,huwag kang magsasalita. Wala kang pakpak at kapag

nakabitiw ka,tiyak na lalagpak ka sa lupa.”“Hindi akomagsasalita,”pangakong muli ng Pagong Daldal.Kinagat ni Abuhing

Gansa ang isang dulo ng patpat at ang kabilang dulo ay kinagatni PutingGansa. At sila ay lumipad na.Tuwang-tuwa si Pagong Daldal nang nasaibabaw na sila ng mga punong kahoy!Waring naakyat sa langit angpakiramdam ni Pagong Daldal.Nakita ng mga batang nagsisipaglaro saparang ang lumilipad na pagong. Naghiyawan sila sa tuwa at itinuro nilaang pagong na kagat-

kagat ang patpat!“Tignan ninyo ang PagongDaldal! Lumilipad!”“Ha!Ha!Ha!Ha!Ha!Ha!”Nagalit si Pagong

Daldal.Hindi natapos ang iba pang sasabihin ng Pagong Daldal. Tuloy-tuloy siyang bumagsak 

sa lupa.“Kaawa

-

awang Pagong!” nawika

na lamang ni Puting Gansa at ni Abuhing Gansa.